Written by Antón Valcarce. Posted in Poesía
Do Poemario Lemavo
¡Aii nena niño, niño nena!
Perto de Tí, na pola, quixen poúsar
Todo amor e a miña pena
e que escoitaras o meu cantar.
A dos ollos cor boliche
a que me vé sen me ollar
non seí que me pediches
que non cho poido dar.
Merlo non son
bubela Tampouco
Non veño que vou
non vivo no souto.
Escoita o vento o fungar
as follas o coñecen ben
doce as bica o pasar
E logo Tanto Me tén.
Bebo nas fontes
bebo no rio
vivo no monte
vivo no frío.
De mura en vide
de vide en mura
a Tua fermosura
aniñar me pide.
Todos me chaman o cuco o pasar
¡Ai nena do niño! se eu puidese quedar.
imprimir
Correo electrónico
Written by Mayte Rodríguez. Posted in Poesía
DE BAGOAS NA CHOIVA
Galiza
Esta é unha terra donde os camiños se esquencen de ser
Os lameiros acadan a percura do gando
E os arados fican esquencidos nas hortas
Eiquí os homes cotizan o carón dunha sombra
Lembrando, quizais, algunha historia anterga
Namentres os defuntos suman postos no camposanto
E cada ano son menos os que fican cos vivos
A Galiza rural da labranza, da vendima e da augardente
Dos lonxevos corvos na alambrada vella
E as cegoñas zancudas por tódalas veiras
Hoxe non ouvean os lobos no Outeiro
E o can que gardaba o gando
Perde o senso adormecido no chan das escaleiras
E a choiva asoma no val de Lemos
Sempre bendita, sempre esperada,
Como unha amante malquerida
Ni con ela, nin sen ela, fican ben os galegos
Ainda alumean as estrelas con forza nas aldeas
Algunhas casas novas e moitas casas vellas,
As farolas as veces non prenden…
Hai cousas que son un luxo,
cando xa non queda xente
E pra dez igrexas ben vellas
un só crego, co digno esprito de ser
quen sostén a esperanza dos que nunca creeran
A Galiza das bagoas na choiva
Da neboa enfeitizada o encender e a adormecida
A do lusco e fusco, a do forno de leña,
A da vendima e a dos contos de meigas
A da recollida da herba e a da malla na eira
A Galiza que pranta e pranta arbores tardías
Para poder xubilarse, ou por si acaso.
A que fai a matanza do porco
Porque no quere morrer sen ela
A que presume de lacón, caldo e patacas
E adoece polo pulpo na cocina de leña
A Galiza do pan centeo cocido en forno de pedra
A Galiza da xente que traballou
Ata deslomar os osos
A Galicia heredada dos nosos antergos
O Pepe, a Anita, a Marisa, a Remedios,
O Manolo, a Maruja, a Rosa, o Manuel,
A Herminia, o Fernando, a Filomena,
O Javier, a Besita, o Paco…
A Galicia dos que ainda son
E a dos que tanto quixemos
imprimir
Correo electrónico
